Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Του έρωτα θα κρύβομαι κι εκείνος ας μ' ορίζει,

το φως του τα ματάκια μου, με πάθος θα γεμίζει.


Καθώς πετούνε τα πουλιά και χαμηλά δακρύζουν,

τα πάθη μου, σε ριζιμιό χαράκι θα φεγγίζουν.

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Το περίγραμμα

Μια λεπτή γραμμή χωρίζει τα χείλη από το δέρμα
οριοθετεί το ροζ.
Μια νοητή ανόητη γραμμή προσδιορίζει το εγώ και το εσύ,
αποτρέπει το εμείς.
Μια γραμμή χρειάζεται να πηδήξεις για να έρθει η αλλαγή.
Όλα περιγράφονται λοιπόν
και όλα έχουν τα όριά τους.

Μια γραμμή περνάει το χέρι στο τάστο
και γίνεται το ρε από ματζόρε μινόρε.
Να' χαμε να κλαίγαμε.
Μια μικρή ελιά πάνω στο περίγραμμα της θηλής σου όμως,
κατάφερε να εννώσει το στήθος με το σώμα σου.
Πώς της επέτρεψε η φύση τέτοια παρατυπία
και την άφησε να καθήσει πάνω στα όρια;
Σαν να τη θυμάμαι να μου λέει προκλητικά:
σκαρφάλωσε στις καμπύλες μου,
από εδώ φαίνεται και η άλλη πλευρά.
Εγώ όμως ξέρω πως ό,τι δεν έχει περίγραμμα
δύσκολα το συγκρατείς, δύσκολα το κάνεις δικό σου.

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Βλέμματα απεγνωσμένα

Δίστασα να διεκδικήσω
φοβήθηκα, να μην χαλάσω την ευτυχία των άλλων.
Αρκέστηκα λοιπόν
να ζω τη δυστυχία
τη δική μου.

Μόνο κάποια βράδια
στους σταθμούς των τρένων
ή σε δρόμους σκοτεινούς
θυμάμαι πως
όσα εγωιστικά ποθήσαμε
έγιναν βλέμματα τρομαγμένα
και μας ματαίωσαν.

Αλλά ένα απόγευμα θα χτυπήσει η πόρτα:
-Ποιός είναι; Εσύ ή κάποιος άλλος;
-Εγώ.
 Εγώ.
-Τί ζητάς λοιπόν;
-Να δώσω.

Και μετά, μαζί το χέρι θα δώσουμε
σε όσους πόνεσαν
και μέχρι  να χαράξει θα περπατήσουμε.
Προς την ευτυχία τη δική μας.

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Γεννηθήκαμε και πεθάναμε μέσα σε μια νύχτα.
Και ο κόσμος ακόμα ζει.
Ο ήλιος γυαλίζει το πράσινο,
τα φώτα σβήνουν εκεί που τα αφήσαμε,
το μαρτύριο της έλλειψης
τρέμει μέσα στις αρτυρίες μας.
Και ο κόσμος ζει.
Ξεπερνάει την κρίση του
και βουτάει ξανά μέσα σε αυτή.

Όσα κι αν αντέξαμε, ακόμη
κι αν βγήκαμε νικητές
κρύβεται μέσα μας η αμφιβολία.
Κουρνιάζει ο πόνος σαν σκυλί στη γωνιά του
και φυτεύει στο χώμα τη μοναξιά.
Τη φυλάει σαν λύση ανάγκης.

Δεν ξέρω, ποια είναι η απάντηση στη ζωή.
Έτσι φευγαλέα περνάει από το μυαλό μου ο έρωτας.

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Φωτεινό αστέρι, μοναδική λάμψη στο γκρίζο,
κυλάς από την κορυφή του παραθύρου μου
και έχω πιστέψει πως σε λίγο,
θα βρίσκεσαι μέσα στο δωμάτιό μου.
Μπροστά στα πόδια μου θα σκάσεις
όλες τις ευχές των απεγνωσμένων
να πεταχτούν σαν σπίθες φλογισμένων ματιών
στη νύχτα να βάλουνε φωτιά.

Άλλο φως δεν θα χρειαστεί
για να ανάψει η ζωής μας
μόνος ο έρωτας, μοναχικός και απαστράπτων
καυτός θα κυλιστεί στο πάτωμα.

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Σχεδόν

Σχεδόν ελεύθεροι
με δάχτυλα βυθισμένα στη λάσπη.
Όνειρα ευάλωτα
φορτωμένα με ενοχές.
Σχεδόν ονειροπόλοι.
Δεν μας παίρνει για πολλά.
Κάπου παραμονεύει άλλη μια αλήθεια
για να μας δείξει το μηδέν.

Αλλά, εχθές το βράδυ
σχεδόν ένιωσα μαζί σου
πως παλεύεται η μοναξιά.
Και πάνω που τα μάτια μου συνήθισαν
στα χρώματα της νύχτας
άρχισε να χαράζει.
Ανέλπιστες αχτίδες
φωτεινά, ζεστά χάδια ηλίου.
Σχεδόν ελπιδοφόρα.

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

ανοίγω
το παράθυρο
οικειοποιούμαι
τη ζέστη
στο δέρμα
το καλοκαίρι
μπαίνει
βγαίνει
η νύχτα
ξανά·
η πόρτα
ανοιχτή
ανασαίνω
δροσιά
σαν φιλί
ώριμο
ροδάκινο
το μπράτσο σου
οικειοποιούμαι
το καλοκαίρι

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Χάραξε πάλι, όπως ήταν αναμενόμενο
μα η νύχτα δεν έδωσε ούτε ένα σημάδι ότι μπορεί να μας ομορφύνει.
Πέρασε και αυτή απειλητικά σαν όλες τις νύχτες
με τό φόβο ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.
Να είσαι ελεύθερος και να μην ελπίζεις τίποτα.

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Feierabend

'Ηθελα τόσα να σου πω εκείνο το απόγευμα,
για τα γέλια μας που τα φυλάω για μια ώρα δύσκολη,
τη ζωή που κυλάει και χάνεται μέσα σε σκληρούς μηρούς,
το φως που αργοσβήνει όταν είναι να φωτίσει την όμορφη πλευρά μας.
Για την κρίση που επιπόλαια, δεν κατάφερε να μας πονέσει
πιο πολύ από την απώλεια του έρωτα.
Κοινοτυπίες.
"Ό,τι είμαστε, είναι φτιαγμένο και από όσα έχουμε χάσει", είπες.

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Αυτή η νύχτα

Αυτή η νύχτα εδραίωσε την απουσία σου.
Δεν μπορείς; Δε θέλεις;
Μην ανησυχείς για μένα.

Φταίει που μερικές φορές,
μπερδεύω τα χέρια των φίλων μου
με τις αγκαλιές σου, ή
τα αστέρια με αεροπλάνα που μας ταξιδεύουν.
Άλλες φορές νιώθω τον ήλιο,
σαν να ήταν το χάδι σου το πρώτο.
Δεν έχει σημασία.

Η νύχτα σε λίγο θα ξεθωριάσει.
Η σιγουριά της μοναξιάς,
θα δώσει τη θέση της στη σιγουριά της ημέρας.
Μην ανησυχείς για μένα.

Ο χρόνος και ο κόσμος,
κάτι θα δώσουν από την απεραντοσύνη τους
και στους αξιοπαθούντες.

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Ζεστά απογεύματα

Ο καιρός είναι πανέμορφος,
εφάμιλλος της πιο ζεστής αγκαλιάς σου.
Τα απογεύματα, πριν νυχτώσει,
το βλέμμα μου ξεφεύγει από την οθόνη
και νομίζω πως σε βλέπω
μέσα στην παρακμή του ήλιου.
Και είναι όμορφα τα χρώματά του την ώρα εκείνη.
Ζεστά, φιλόξενα, ταξιδιάρικα
χρώματα που σου πάνε.

Να με ψάχνεις πιο συχνά.
Κι ας σημαίνω λίγα.
Γιατί ακόμα και αυτές οι γλυκές μέρες,
χάνουν κάτι από την αξία τους
μέσα σε αυτή τη μελαγχολία.

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Μη λυπηθείτε

Εδώ θα βρείτε σάρκα και αισθήματα
διαθέσιμα προς βρώσιν.
Μη λυπηθείτε.
Κατασπαράξτε ό,τι απέμεινε.
Τους δρόμους της αυτοεξορίας μου μόνο,
μην πλησιάζετε παρακαλώ.
Γιατί εκεί, στο έρεβος της θλίψης μου
περιμένει η ψυχή μου να εξαγνιστεί.

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Κρέμασμα

Μια ζωή υπόδουλη στο φόβο της μοναξιάς,
η μόνη της αφύπνηση μια αλήθεια που ονειδίζει.

Πέταξε αν μπορείς.

Αλλά κι απόψε το ξέρω πως για δυο γλυκές κουβέντες,
θα γίνει απλά μια πρίζα μεσολαβητής.
Και όλες μου οι σκέψεις θα ματαιωθούν
στο άκουσμα της λύτρωσης.

Πέταξε αν μπορείς.

Μα ο ανορεκτικός τρόπος ζωής μου
έχει κρεμάσει ήδη από ένα καλώδιο τα φτερά μου.

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Ψυχή μου που παιδεύτηκες
μέσα σε τόσες θάλασσες,
χέρια για να σε σώσουν μη ζητάς.

Μάθε πια να κολυμπάς, μόνη,
στα αποβράσματα της θλίψης σου.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

δυο φιλιά και ένας γκρεμός

Πώς να σε στερήσω και πάλι απόψε από την ψυχή μου,
που έχει καθίσει δίπλα στο γκρεμό και καραδοκεί τον ουρανό;
μου ζητάει να πετάξει, να χαθεί στις καμπύλες της παλάμης σου,
μου ζητάει να χορτάσει το αλυκό φιλί σου.

Σώπασε ψυχή μου, σώπασε και κλείσε τα φτερά σου.
Ό,τι στοργή μπορείς και σου ανοίκει
είναι δυο φιλιά και ένας γκρεμός.

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

η λύπη

Μην μου στερείς τη λύπη σου
και η λύπη κάνει τη γοητεία μας απτή.
Μπορεί να ξεγυμνώσει την τρωτή πλευρά μας,
-η λύπη με την πειστική αγένειά της-
να μας καρφώσει τα πιο γλυκά χαμόγελα
και ένα ένα, μπορεί, σαν παιδί
να τα μετράει τις ώρες της σιωπής.
Μα πιο πολύ γι'αυτό σου το ζητάω,
γιατί η λύπη είναι συμπληρωματική όλων μας των παθών,
μην μου στερείς τη λύπη σου.

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Αναζητώντας τις κατάλληλες λέξεις

Τις ώρες αυτές που τα ρολόγια λειτουργούν από συνήθεια,
εγώ βουλιάζω αργά στο βουβό ρυθμό τους.
Μα όσες λέξεις και αν ζητάει η οδύνη του εαυτού μου,
δεν θα σου ζητήσω να μ' αγαπάς.
Η αγάπη είναι λέξη δύσκολη.
Παιδεύει την ψυχή μας με όλες της τις υποστάσεις.
Ένα μόνο σου ζητάω: ταξίδεψε μαζί μου.

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

λίγα λόγια για το Σαββατόβραδο

Κάνε μια σκέψη προς τα εδώ
και κάνω μια σκέψη προς τα εκεί.
Να έρθουμε λίγο πιο κοντά.
Είναι γλυκιά η ζωή
γεμάτη Σαββατόβραδα,
χορούς, νοσταλγία, έρωτα.
Με τα ζευγάρια να περπατάνε
χέρι με χέρι,
τα φεγγάρια να στολίζουν
τα μπαρ και τις πλατείες,
εμάς να ζούμε χωριστά.
Μα έχουμε
αποθέματα ψυχής εμείς.
Γι'αυτό σου λέω, μπορείς,
κάνε μια σκέψη ακόμα.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

νιώσε με

Νιώσε με, είμαι εδώ και περιμένω, ένα γλυκό χάδι, μια κουβέντα, μια στιγμή.
Γιατί, που να πάρει, είσαι τόσο μακριά μου;
σε χρειάζομαι, για μια νύχτα, μια ώρα, ένα λεπτό.

Μη βρέξεις κι εσύ, μη φύγεις, δεν αντέχω άλλο τόση μοναξιά.
Ένα πλησίασμα μου λείπει και είναι τόσο μακριά απ' τη ζωή μου.
Σκληροί καιροί για ανθρώπους πάντα μόνους.

Και ούτε στιγμή δε φεύγει αυτή η γεύση από τη μνήμη.
τυχαίο δεν μπορεί να είναι το φιλί, ούτε η θλίψη τυχαία είναι.
Ξέρει να μπαίνει σε ανθρώπους που πονούν.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Μέσα στα χέρια σου

Κοίταξέ με λοιπόν!
Μέσα στο χειμώνα,
πάνω στο κρύο χώμα του Νοέμβρη,
έχω ανοίξει
όλους τους ύπερους του έρωτά μου.
Και θέλω ξανά να γεννηθώ.

Μέσα στα χέρια σου.

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

όπου και να βρίσκεσαι

Όπου και να βρίσκεσαι αυτό το βράδυ,
γίνε αστέρι να σε μετρήσω στον ουρανό,
γίνε καημός να σε λογαριάσω για δικό μου.

Διασκορπίσου στα νώτα της νύχτας,
για να μπορώ να σε οσφρίζομαι,
να μοιράζομαι μαζί σου το τσιγάρο μου.

Γίνε ήχος που θα σπάσει τη σιωπή
και θα μπλέξει τις μουσικές με τα δάκρυα,
τραγούδησε στο απένατι κλαδί τις σκέψεις μου.

Όπου και να δίνεις τα φιλιά σου το βράδυ αυτό,
κάνε τα υγρά και γεμάτα πόνο,
για να στάζουνε νωχελικά από τις άκρες των ματιών μου.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Γιορτάζουν τα σχοινιά τους
του κόσμου οι φυλακισμένοι.
Ξέχασαν πως ελεύθεροι
καλύτερα χορεύουν.

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

απουσία

Πώς να γλυτώσεις από αυτή την απουσία,
που δεν αφήνει ανέγγιχτο ούτε ένα βράδυ;
Που διαθλάται συνεχώς μέσα στις λίγες μας στιγμές,
στιγμές που σέπονται μέσα στη μοναξιά.
Και είναι ο πληθυντικός τους αυτός που με τρομάζει.
Γιατί μία απώλεια δεν είναι ποτέ ο λόγος.
Είναι όλα αυτά τα πρωινά που που ξημερώνουν άσπηλα
και ο πόνος τους ξεχνιέται στο πέρασμα της μέρας.
Γίνεται συνήθεια που μας χωρίζει ακόμα πιο πολύ.
Ποιο είναι το αντίδοτο του αποχωρισμού, όταν γυρισμός δεν υπάρχει;
Νιώθω τη φωνή σου κάπου μακριά να απαντάει:
αν φύγεις μια φορά δεν αναγνωρίζεις την επιστροφή,
μαθαίνεις μόνο να φεύγεις ξανά.

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

πιστεύω

Σε παρακαλώ μην με αφήσεις να γυρίσω πίσω.
Ξέρεις, έχω αρχίσει να πιστεύω πάλι.

Πιστεύω στη δύναμη ενός έρωτα
ρεαλιστή και θεραπευτή.
Πιστεύω στην ορμή ενός φιλιού
που κρύβει μέσα του το πάθος κάθε άνοιξης.
Πιστεύω στα χάδια που αγγίζουν
και το πιο σκληρό νεύρο μοναξιάς.
Πιστεύω στη σιγουριά που διαπερνά
δύο ηλεκτρισμένες παλάμες.
Πιστεύω στην αλήθεια που ξεπερνά
ακόμα και το πιο γλυκό ψέμα.
Πιστεύω στα ταξίδια σε τόπους που δεν είναι μακρινοί
γιατί τους μοιράστηκες μαζί μου.
Πιστεύω σε ένα και μοναδικό παραμύθι
που η μόνη μαγεία του
είναι ότι δεν τελειώνει σαν όλα τα άλλα.

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

μήπως

Να σου πω μια ιστορία μου,
να σου δικαιολογήσω τα δάκρυα μου,
να σου χαρίσω κανένα φιλί ακόμα.
Αλλά κι εσύ,συνέχισε να με χαϊδεύεις.

Να γιατρέψουμε έτσι τα λόγια,
να ψάξουμε ανόητα για ημίμετρα,
να χορτάσουμε το σώμα μας.
Μήπως έτσι,μπορέσει κάτι και η ψυχή μας.

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

αποχαιρετισμός

Σου ζήτησα να κλείσεις τα μάτια και επέστρεψες
μια άρνηση με την υφή της πέτρας.

Και ήρθαν θάλασσες, άμμος και αγέρι
αλλά ένα αντίο δεν αξιώθηκαν να ακούσουν.

Νανούρισαν τις νύχτες, ψυθίρισαν στη σιωπή
και το χαμόγελό σου δεν κατάφεραν να φτάσουν.

Πως με πονάς την ώρα που δύει ο ήλιος
κατάλαβε μόνο ένα κατάλευκο πουλί,

που ανοιγόκλεισε τα φτερά του στο λιμάνι
ανασαίνοντας έναν ύστατο αποχαιρετισμό.

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

έλα

Έλα να ανταλλάξουμε σάλιο.
Δεν ξέρεις πόσο με δίψασε αυτός ο έρωτας για εσένα.
Πόσο με στέγνωσε, με μάρανε.

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

καλησπέρα

Καλησπέρα.
Πώς ήταν η μέρα σου;
Είσαι κουρασμένος;
Σε σκεφτόμουνα.
Ο καιρός χάλασε πάλι.
Αλλά είναι Μάιος, είναι άνοιξη.
(η πρώτη σου, σωστά;)
Τη νύχτα, κυριεύει η μελαγχολία.
Είμαι αδύναμη, είμαι φοβισμένη.
Διάβασες τα νέα;
Μια γυναίκα δολοφονήθηκε στο Ιράν.
Η γρίπη εξαπλώνεται.
Δεν απάντησες στο τηλέφωνο πάλι.
Να συνεχίσω να σε πιστεύω;
Να συνεχίσω να σε ερωτεύομαι;
Σκεπάσου καλά όταν θα κοιμάσαι.
Κάνει κρύο.

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

θα σε συναντήσω ξανά σε έναν άλλο ουρανό

Όχι, δεν θα τελειώσει εδώ.
Θα σε συναντήσω ξανά σε έναν άλλο ουρανό.
Όταν θα είμαι απελευθερωμένη από τις αμαρτίες.
Όταν θα είμαι ικανή να αγαπηθώ.
Αλλά σου υπόσχομαι να σε βρω εκεί
και να σου δώσω έρωτα από τις έξι μου αισθήσεις.

Σε παρακαλώ, προσπάθησε να με θυμηθείς.
Σε παρακαλώ, προσπάθησε να με αποδεχθείς.
Παράβλεψε τα δάκρυά μου, γέλα και κράτα μου το χέρι.
Σε παρακαλώ, επέτρεψέ μου τα πάντα.

Υπόσχομαι, να πληρώσω όλα τα χρέη μου εδώ,
για να μπορώ να σε διεκδικήσω εκεί.
Υπόσχομαι, να μην δειλιάσω και να σου πώ,
τα πάντα από το πρώτο λεπτό.
Υπόσχομαι, να διώξω μακριά κάθε αμφιβολία.

Θα σε συναντήσω ξανά σε έναν άλλο ουρανό,
απομένει μόνο ένας σύντομος περίπατος μέσα στη νύχτα.
Αλλά σε παρακαλώ μην με ξεχάσεις μέχρι τότε,
σε παρακαλώ μην ξεχάσεις τη μοναξιά μου.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

μπροστά στην απουσία

Είμαι ένας άνθρωπος δειλός
μπροστά στην απουσία των άλλων
ανήμπορος
δίπλα στη λέξη μοναξιά.
Θέλω όμως τώρα να στήσω
τα τρεμάμενα πόδια μου
απέναντι στην άτεγκτη γλυκήτητά σου,
ένα γιατί να κατορθώσω να ρωτήσω.

Και πώς να θελήσω να αγγίξω
το σκούρο, γλυκό σου δέρμα
με τις δικές μου ρυτίδες;
Πώς να ζητήσω το λόγο
από τα λαμπερά σου μάτια
για τα τόσα δάκρυά μου;
Πώς να τολμήσω να μιλήσω
μπροστά στο απείθαρχο χαμόγελό σου
για τον δικό μου πόνο;

Σωπαίνω.

Μα μία μόνο λέξη
σε παρακαλώ
επέτρεψέ μου:
Έλα.