παρανάλωμα της νυκτός

κάθε φορά, που το μέσα μου γίνεται παρανάλωμα της νυκτός,
που θυμάμαι αυτούς που έφυγαν
και άφησαν το κορμί μου άστεγο΄

κάθε φορά, που αναπολώ τη μυρωδιά του σπιτιού μου
και την εικόνα της μάνας μου΄

κάθε φορά, που νιώθω τα χέρια μου γυμνά,
τους ώμους μου ασκέπαστους
και τα αισθήματά μου εκτεθειμένα,

το παράπονο της μοναξιάς μεγαλώνει,
γίνεται αέρας που γδέρνει το πρόσωπό μου
και τα χείλη μου
που ζητούν απ' τη νύχτα μόνο ζεστασιά.

άνθρωποι

- οι άνθρωποι είναι σαν τοπία,
διαφορετικά το ένα από το άλλο,
χωρισμένα σε αυτοτελή στοιχεία,

που συνεχώς προσπαθούν,
να εισχωρήσουν το ένα μέσα στο άλλο,
και να φτιάξουν μια εικόνα.


- άλλοι προσπαθούν να φτιάξουν τον εαυτό τους,
κοιτάζοντας τους γύρω τους
και άλλοι να φτιάξουν τους γύρω τους,
κοιτάζοντας τον εαυτό τους.