Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

μονόπρακτα

Στην αισθητική των ματιών σου
θέλω να έχω παίξει και εγώ ένα ρόλο.
Πώς γελάς και πώς θυμάσαι
να μην είναι ξανά το ίδιο.
-
Αν τελειώσουν τα λόγια, μην νοιάζεσαι
έχουμε τη μουσική να μας γλυκαίνει.
Να σκύβει κάθε τόσο, σαν μάνα
να σκάει που και που ένα χαμόγελο.
-
Εσύ δεν μου έχεις αφήσει τίποτα.
Μόνο έναν πόνο και μια ανάμνηση.
Να τρέχω κάθε τόσο, να τρέχω
και να σε ψάχνω στα όνειρά μου.
-
Και εγώ τα στρέφω όλα προς εσένα
και σου χαρίζω λόγια και σκέψεις.
Έχω κλειδώσει στην ανάμνησή σου
ήχους και άπειρες εικόνες.
-
Δεν ξέχασα, ούτε ξεχνάω.
Όποιος ξεχνάει τις εμπειρίες του
θα αναγκαστεί, αργά ή γρήγορα
να τις ξαναζήσει.
-
Αν αναρωτιέσαι πού βρήκα τόσο πείσμα,
να ξέρεις ότι είναι μόνο μια απάτη.
Για να μη φοβάμαι τη δειλία μου
και αποστρέφομαι τη δύναμή μου.
-
Την καταστροφή μου θέλω να τη ζω
μέχρι τελευταίας ρανίδος.
Να βουλιάζω στη δυστυχία μου
ως εκεί που δεν υπάρχει οξυγόνο.
-
Εκεί έχω βρει τον εξελιγμένο μου εαυτό,
να συναναστρέφεται μικρόβια ανθεκτικά
και να ζει μέσα σε διαστροφές.
Να τρέφει τα κύτταρά μου με κουράγιο.
-
Την ημέρα που θα σε συναντήσω
θέλω να είμαι νηφάλια,
να ζω σε μια ελευθερία ηθική
και να αντικρύζω τον κόσμο κατάματα.
-
Μέχρι να σταματήσει η επίδρασή σου
θα προσπαθώ να κρίνω και να κρίνομαι,
να αντιτάσσομαι στην οργή των καιρών.
Θα φτιάξω έναν κόσμο δυνατό και εύσπλαχνο.

Κυριακή 10 Αυγούστου 2008

Τις νύχτες εκείνες

Τις νύχτες εκείνες που σ'αναζητώ
και το φεγγάρι βγαίνει πίσω
από τα απλωμένα ρούχα στις ταράτσες,
τις νύχτες εκείνες που σου μιλώ
ή μάλλον προσπαθώ να σου μιλήσω,
τις νύχτες εκείνες που βλέπω
εικονίτσες μικρών τοπίων που μου λείπουν
να καίγονται από ένα φλόγιστρο,
τις νύχτες εκείνες...

Σ'αναζητώ· και σε βρίσκω
να αναλύεις το φως της πανσεληνου,
που ισούται με έναν πόθο και έναν πόνο

και σε βρίσκω
να παίζεις με μια λαγγεμένη ασημένια αχτίδα,
που μου γελά ειρωνικά

και σε βρίσκω
να με συνεπαίρνεις...