Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

ρυτίδες

Φτάνουν οι ρυτίδες που κερδίσαμε ως τώρα
ήρθε ο καιρός να δούμε μια λεία πλευρά της ζωής
και επειδή οι ευτυχίες μας δεν εξυμνήθηκαν ποτέ
ας κάνουμε τραγούδι τους καημούς μας.

Και αν σταθήκαμε κόντρα στον αέρα
ας βρεθεί κάποιος να μας κρατάει το χέρι
για να αντέχουμε με σθένος αλλά χωρίς υποταγή
τα χαστούκια που μας κλήρωσε η Μοίρα των πράξεών μας.

νύχτα

Επέτρεψέ μου να ονειρεύομαι και να ελπίζω,
να ζωγραφίζω, με λίγο από το μαύρο σου
και να αντιστρέφω τις πιο πικρές λέξεις.

Να τις κάνω νανούρισμα και καθαρό ήχο,
στίχο, να τις στέλνω χωρίς θυμό πια
στα κρεβάτια που με φιλοξένησαν άτσαλα.

Νύχτα! την παρέα σου ποτέ δεν ξέχασα,
έχασα,όμως κάθε καινούρια αρχή.
Από όλες τις εικόνες μου, ήσουν η μόνη πιστή.