Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

νιώσε με

Νιώσε με, είμαι εδώ και περιμένω, ένα γλυκό χάδι, μια κουβέντα, μια στιγμή.
Γιατί, που να πάρει, είσαι τόσο μακριά μου;
σε χρειάζομαι, για μια νύχτα, μια ώρα, ένα λεπτό.

Μη βρέξεις κι εσύ, μη φύγεις, δεν αντέχω άλλο τόση μοναξιά.
Ένα πλησίασμα μου λείπει και είναι τόσο μακριά απ' τη ζωή μου.
Σκληροί καιροί για ανθρώπους πάντα μόνους.

Και ούτε στιγμή δε φεύγει αυτή η γεύση από τη μνήμη.
τυχαίο δεν μπορεί να είναι το φιλί, ούτε η θλίψη τυχαία είναι.
Ξέρει να μπαίνει σε ανθρώπους που πονούν.

2 σχόλια:

outcast poetry είπε...

Πολλοί σίγουρα θα νιώσουν με τα ποιήματά σου...Μη μένεις στην αφάνεια αξίζουν περισσότερο από αυτή.Μόλις τα διάβασα όλα και μου άρεσαν ιδιαίτερα.
Χαρά μου μεγάλη που σε βρήκα Χρύσα
Καλή ποιητική συνέχεια
Κώστας

Μαρια Νικολαου είπε...

Ποσο πολυ μου ταιριαξαν αυτες οι λεξεις...