Σου ζήτησα να κλείσεις τα μάτια και επέστρεψες
μια άρνηση με την υφή της πέτρας.
Και ήρθαν θάλασσες, άμμος και αγέρι
αλλά ένα αντίο δεν αξιώθηκαν να ακούσουν.
Νανούρισαν τις νύχτες, ψυθίρισαν στη σιωπή
και το χαμόγελό σου δεν κατάφεραν να φτάσουν.
Πως με πονάς την ώρα που δύει ο ήλιος
κατάλαβε μόνο ένα κατάλευκο πουλί,
που ανοιγόκλεισε τα φτερά του στο λιμάνι
ανασαίνοντας έναν ύστατο αποχαιρετισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου