Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Ψυχή μου που παιδεύτηκες
μέσα σε τόσες θάλασσες,
χέρια για να σε σώσουν μη ζητάς.

Μάθε πια να κολυμπάς, μόνη,
στα αποβράσματα της θλίψης σου.

3 σχόλια:

Νimertis είπε...

Φίλη Χρύσα, ούτε ευχές δεν ανταλλάξαμε... αλλά δεν έχει σημασία... έτσι κι αλλιώς σου εύχομαι μια δημιουργική χρονιά... στα αποβράσματα της θλίψης σου λοιπόν... κολυμπάμε όμως Χρύσα, κάτω από έναν σκληρό ουρανό, μέσα σε ένα ματωμένο εσωτερικό βιότοπο, κομματιασμένοι αλλά όχι σκοτωμένοι... την καλημέρα μου..

chrisa nikolaou είπε...

Κολυμπάμε και θα συνεχίσουμε, με βαθιές ανάσες, με την επίγνωση του πνιγμού. Καλή και δημιουργική χρονιά και σε εσένα φίλε nimerti...

Μαρια Νικολαου είπε...

Εκει μεσα κολυμπάμε πολλοι
Στο τελος φοβαμαι πως ολοι μαζί θα πνιγουμε...