Πώς να σε στερήσω και πάλι απόψε από την ψυχή μου,
που έχει καθίσει δίπλα στο γκρεμό και καραδοκεί τον ουρανό;
μου ζητάει να πετάξει, να χαθεί στις καμπύλες της παλάμης σου,
μου ζητάει να χορτάσει το αλυκό φιλί σου.
Σώπασε ψυχή μου, σώπασε και κλείσε τα φτερά σου.
Ό,τι στοργή μπορείς και σου ανοίκει
είναι δυο φιλιά και ένας γκρεμός.
1 σχόλιο:
Kαι κει θα καταλήξουμε τελικά...
Δημοσίευση σχολίου